Po co komu uczucia? Kłopoty z emocjami.
Efekty oddziaływań wychowawczych zależą głównie od relacji rodzic-dziecko, opartych na więziach międzyludzkich. Najważniejszą z nich jest więź emocjonalna, która według badań, stanowi czynnik chroniący nasze dzieci przed popełnianiem błędów i podejmowaniem złych decyzji. Mimo cierpliwych starań, działania rodziców względem dzieci nie zawsze przynoszą pożądane rezultaty.
Rodzice zadają sobie pytanie: Co robię źle? A może trafiło mi się „trudne dziecko”?
Na budowanie relacji rodzic–dziecko składają się dwa aspekty:
- Miłość – akceptacja – szacunek
- Granice – wymagania
Miłość, akceptacja i szacunek zajmują miejsce w bardzo wrażliwej sferze uczuć i emocji, są dobrze znane każdemu z nas i mają istotny wpływ na kontakty z drugim człowiekiem. Ponadto:
- Stanowią podstawę funkcjonowania ;
- Są naszą cechą indywidualną, cząstką natury ludzkiej;
- Odróżniającą nas od reszty organizmów żywych;
- Uczucia są wspierającym darem i istotą naszego życia;
- Umożliwiają wyrażanie siebie i rozumienie innych ludzi.
Uczucia pozytywne czy negatywne. Uwagi.
- Nie ma uczuć złych i dobrych – wszystkie są ważne i potrzebne abyśmy mogli optymalnie i bezpiecznie funkcjonować w społeczeństwie.
- Staramy się unikać uczuć nieprzyjemnych, jak: strach, gniew, złość, rozpacz, zazdrość, wstyd czy żal, zwykle nie pozwalamy sobie i naszym dzieciom na ich odczuwanie i im zaprzeczamy („Ja ci się podenerwuję!”, „Nie możesz być taki zazdrosny!”, „ Nie masz o co płakać, taka z ciebie beksa”, „No nie wstydź się”, „ Nie ma się czego bać”.)
- Pozwalając zarówno sobie, jaki dzieciom na uczucia, możemy je „przeżyć”, doświadczyć ich, a to pozwoli wziąć odpowiedzialność za swoje reakcje na nie.
- Nie zabraniajmy dzieciom ich doświadczać, uczucia wiele nas uczą o sobie samym, stanowią również tarczę ochronną przed trudnościami życia.
Do zapamiętania:
- Wszystkie stany emocjonalne można zaakceptować – ale pewne działania pod ich wpływem trzeba ograniczać.
- Kiedy pozwolisz sobie na istnienie wszystkich uczuć możesz podjąć decyzję, co w danej sytuacji powinieneś z nimi zrobić.
- Wiedza na temat uczuć daje ci kontrolę nad nimi i możliwość ich wyrażania bez krzywdzenia innych.
- Emocje powinny ci służyć i dostarczać energii do podejmowania działań.
- Szanując stan emocjonalny dziecka uczysz je szacunku do osoby dorosłej.
UWAGA: Dzieci uczą się głównie przez naśladowanie dorosłych.
Powtarzaj określone zachowanie i reakcję na poszczególne emocje a dziecko przejmie je jako obowiązujący wzorzec.
Uczucia i emocje leżą u podstaw wszystkich chcianych i niechcianych zachowań i są sprawą kluczową w procesie wychowania. Jednocześnie stanowią temat ciekawy, trudny, skomplikowany, wielobarwny i wspaniały! Dlatego też postanowiłam kontynuować ten wątek i opisać jeszcze kilka bardzo istotnych spostrzeżeń na ten temat w kolejnym artykule.
Pozdrawiam wszystkich cierpliwych, kochających, czasem szczerze bezradnych, cudownych rodziców i czytelników.
Julita
O autorce:
Julita Torenc, trener umiejętności wychowawczych, doktorantka Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Prowadzi wykłady i zajęcia warsztatowe z zakresu pedagogiki, metodyki zabawy i czasu wolnego, komunikacji interpersonalnej, wczesnego wspomagania rozwoju, metodyki pracy grupowej.
Będąc szczęśliwą mamą dwojga dzieci z pozytywnym skutkiem doświadczyła praktycznego zastosowania metod świadomego wychowania, czym chętnie podzieli się z Wami na warsztatach. Julita Torenc, odczaruje dla Was komunikację z Małym Człowiekiem i da Wam narzędzia do stworzenia idealnej przestrzeni między Wami.
